Etalagebenen, ook wel claudicatio intermittens genoemd, is een aandoening die wordt gekenmerkt door pijn, kramp of een zwaar gevoel in de benen tijdens het lopen of bewegen.

Wat zijn Etalagebenen?

Etalagebenen, ook wel claudicatio intermittens genoemd, is een aandoening die wordt gekenmerkt door pijn, kramp of een zwaar gevoel in de benen tijdens het lopen of bewegen. De officiële medische term voor deze aandoening is perifeer arterieel vaatlijden (PAV). Het treedt meestal op als gevolg van vernauwing of blokkering van de slagaders die bloed naar de benen transporteren.

De naam “etalagebenen” is afgeleid van het gedrag van mensen met deze aandoening. Wanneer ze pijn of ongemak in hun benen voelen tijdens het lopen, stoppen ze vaak en doen ze alsof ze naar etalages kijken om te rusten en de pijn te verlichten voordat ze weer verder kunnen lopen.

Arteriële claudicatio intermittens komt vooral voor bij mensen boven de 60 jaar. Tussen de 25 en 44 jaar krijgt slechts 1 op de 2500 mensen met deze aandoening te maken.

Bij arteriële claudicatio intermittens is er sprake van een vernauwing van de beenslagaders door atherosclerose. Een neerslag van kalk en vettige substanties blijft aan de binnenwand van de slagaders zitten. We noemen dit plaquevorming. Hierdoor vermindert de bloedtoevoer naar het been toe. Men noemt deze aandoening vaak (ten onrechte) aderverkalking.

De plaques die in de slagaders van de benen blijven steken hopen zich op en kunnen de slagader ernstig vernauwen. Hierdoor is de bloedtoevoer naar de benen toe vermindert. De beenspieren krijgen vervolgens te weinig zuurstof tijdens het lopen waardoor de klachten ontstaan.

De belangrijkste oorzaak van etalagebenen is atherosclerose, waarbij vet en cholesterol zich ophopen in de slagaders en plaques vormen die de bloedstroom beperken.

Oorzaken van etalagebenen.

De belangrijkste oorzaak van etalagebenen is atherosclerose, waarbij vet en cholesterol zich ophopen in de slagaders en plaques vormen die de bloedstroom beperken. Dit resulteert in een verminderde bloedtoevoer naar de beenspieren tijdens inspanning, wat leidt tot pijn en ongemak.

Factoren die bijdragen aan het ontstaan van etalagebenen zijn onder andere:

Roken: Roken is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen van etalagebenen. De chemische stoffen in tabaksrook beschadigen de bloedvaten en dragen bij aan de vorming van plaques.

Hoge bloeddruk: Hoge bloeddruk (hypertensie) kan leiden tot beschadiging en vernauwing van de bloedvaten, waardoor de bloedstroom naar de benen beperkt wordt.

Hoog cholesterolgehalte: Hoge niveaus van LDL-cholesterol (“slecht” cholesterol) in het bloed kunnen bijdragen aan de vorming van plaques in de slagaders, waardoor de bloedtoevoer naar de benen wordt verminderd.

Diabetes: Diabetes verhoogt het risico op het ontwikkelen van atherosclerose. Hoge bloedsuikerspiegels kunnen de bloedvaten beschadigen en de vorming van plaques bevorderen.

Leeftijd: Het risico op etalagebenen neemt toe met de leeftijd. Naarmate mensen ouder worden, neemt de kans op atherosclerose en vernauwing van de slagaders toe.

Geslacht: Mannen hebben over het algemeen een hoger risico op etalagebenen dan vrouwen. Dit kan deels te wijten zijn aan het feit dat vrouwen over het algemeen een betere bloedtoevoer naar de benen hebben door de beschermende effecten van oestrogenen.

Het is belangrijk op te merken dat de oorzaken van etalagebenen vaak gerelateerd zijn aan leefstijlfactoren en gezondheidscondities. Het aanpakken van risicofactoren, zoals stoppen met roken, het beheersen van hoge bloeddruk en cholesterol, en het reguleren van diabetes, kan helpen het risico op etalagebenen te verminderen en de symptomen te beheersen.

De symptomen van etalagebenen (claudicatio intermittens) kunnen variëren, maar ze treden meestal op tijdens het lopen, rennen of traplopen en verdwijnen binnen enkele minuten na het stoppen met de activiteit.

Symptomen van etalagebenen.

De symptomen van etalagebenen zijn onder meer pijn, kramp, een zwaar gevoel of vermoeidheid in de benen tijdens het lopen, rennen of traplopen. Deze symptomen treden meestal op in de kuitspieren, maar kunnen ook in de dijen of billen voorkomen. De pijn verdwijnt meestal binnen enkele minuten na het stoppen met activiteit.

Hier zijn de veelvoorkomende symptomen:

Pijn in de benen: De pijn wordt meestal gevoeld in de kuitspieren, maar kan ook optreden in de dijen, billen, heupen of voeten. De pijn wordt vaak beschreven als een krampachtig, brandend of zwaar gevoel.

Krampen: Patiënten kunnen krampen ervaren in de benen tijdens het lopen. Deze krampen kunnen variëren in intensiteit en worden meestal gevoeld in de spieren van het onderbeen.

Vermoeidheid: Naarmate de symptomen verergeren, kunnen de benen snel moe aanvoelen tijdens activiteiten die normaal gesproken geen problemen zouden veroorzaken. Dit kan de bewegingsvrijheid beperken.

Loopafstandbeperking: Mensen met etalagebenen hebben vaak moeite met het afleggen van lange afstanden te voet. Ze moeten regelmatig stoppen om de pijn en het ongemak te verlichten voordat ze verder kunnen lopen.

Verminderde spierkracht: Als gevolg van de verminderde bloedtoevoer kunnen de spieren in de benen zwakker aanvoelen. Dit kan invloed hebben op de algehele mobiliteit en het vermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren.

De symptomen van etalagebenen kunnen individueel variëren. Sommige mensen ervaren mildere symptomen, terwijl anderen meer uitgesproken pijn en beperkingen ondervinden. Bij twijfel of als je deze symptomen ervaart, neem dan contact op met een zorgverlener om medisch advies in te winnen en een diagnose te laten stellen.

De diagnose van etalagebenen wordt gesteld op basis van de symptomen en een lichamelijk onderzoek.

Diagnose van etalagebenen.

De diagnose van etalagebenen wordt meestal gesteld op basis van de symptomen, medische geschiedenis en een lichamelijk onderzoek. Hier zijn de stappen die vaak worden gevolgd bij het stellen van de diagnose:

Medische geschiedenis en symptoomevaluatie: De arts zal je vragen stellen over je symptomen, zoals pijn, krampen of vermoeidheid in de benen tijdens het lopen of bewegen. Ze zullen ook vragen stellen over je medische geschiedenis, risicofactoren zoals roken, hoge bloeddruk, diabetes en hoog cholesterol, en andere relevante informatie.

Lichamelijk onderzoek: De arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren, gericht op de bloedsomloop in de benen. Ze zullen de pulsaties in de voeten en enkels controleren, luisteren naar eventuele abnormale geluiden over de bloedvaten met een stethoscoop (bijvoorbeeld een verminderd of afwezig geluid), en de benen onderzoeken op tekenen van veranderingen in de huid, zoals wonden of verkleuring.

Enkel-arm-index (EAI) meting: Dit is een niet-invasieve test die wordt gebruikt om de bloeddruk in de armen en enkels te meten. Door de bloeddruk in beide gebieden te vergelijken, kan de arts de mate van bloedvatvernauwing in de benen beoordelen. Een EAI-waarde van minder dan 0,9 wordt vaak gezien als indicatief voor etalagebenen.

Aanvullende diagnostische tests: Soms kunnen aanvullende tests worden uitgevoerd om de diagnose te bevestigen en de ernst van de aandoening te beoordelen. Dit kan onder meer Doppler-onderzoek zijn, waarbij ultrasone geluidsgolven worden gebruikt om de bloedstroom in de benen te beoordelen, of een angiografie, waarbij röntgencontrastmiddelen worden gebruikt om de bloedvaten in beeld te brengen en eventuele vernauwingen of blokkades te identificeren.

Neem altijd contact op met een zorgverlener voor een juiste diagnose en behandeling. Ze zullen in staat zijn om je symptomen en medische geschiedenis te evalueren en de nodige onderzoeken uit te voeren om een definitieve diagnose van etalagebenen te stellen.

De behandeling van etalagebenen (claudicatio intermittens) omvat meestal een combinatie van conservatieve maatregelen, medicamenteuze therapie en in sommige gevallen chirurgische interventie.

Behandeling van etalagebenen.

De behandeling van etalagebenen omvat meestal een combinatie van conservatieve maatregelen, medicamenteuze therapie en in sommige gevallen chirurgische interventie. Hier zijn enkele benaderingen die worden gebruikt bij de behandeling van etalagebenen:

Levensstijlaanpassingen: Het maken van veranderingen in de levensstijl kan een belangrijke rol spelen bij het beheersen van etalagebenen. Dit omvat het stoppen met roken, omdat roken de bloedvaten vernauwt en de symptomen verergert. Daarnaast is regelmatige lichaamsbeweging, zoals wandelen, fietsen en zwemmen, belangrijk om de bloedcirculatie te verbeteren en nieuwe bloedvaten te stimuleren om te groeien.

Medicamenteuze therapie: Medicijnen kunnen worden voorgeschreven om de symptomen te verlichten en de progressie van etalagebenen te vertragen. Een veelgebruikt medicijn is cilostazol, dat de bloedvaten verwijdt en de bloedstroom verbetert. Daarnaast kunnen medicijnen worden voorgeschreven om andere risicofactoren, zoals hoge bloeddruk of hoog cholesterol, onder controle te houden.

Looptherapie: Looptherapie onder begeleiding van een fysiotherapeut is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Dit omvat het volgen van een gestructureerd oefenprogramma waarbij geleidelijk de loopafstand wordt verhoogd. Looptherapie helpt bij het verbeteren van de spierfunctie, het vergroten van de loopafstand en het verminderen van symptomen.

Endovasculaire behandeling: Bij ernstige gevallen van etalagebenen kan een endovasculaire behandeling worden overwogen. Dit omvat procedures zoals dotteren (percutane transluminale angioplastiek) en het plaatsen van stents om de vernauwde bloedvaten te verwijden en de bloedstroom te herstellen.

Chirurgische behandeling: In zeldzame gevallen, wanneer de symptomen ernstig zijn en andere behandelingen niet effectief zijn gebleken, kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Dit kan een bypassoperatie omvatten, waarbij een gezonde bloedvattransplantaat wordt gebruikt om de geblokkeerde of vernauwde slagader te omzeilen.

De behandeling van etalagebenen is meestal gericht op het verbeteren van de symptomen, het vertragen van de progressie van de ziekte en het verminderen van het risico op complicaties.

Voor mensen met etalagebenen (claudicatio intermittens) kan looptherapie onder begeleiding van een fysiotherapeut een effectieve oefening zijn om de symptomen te verminderen en de loopafstand te vergroten.

Oefeningen die u kunt doen tegen etalagebenen

Voor mensen met etalagebenen kan looptherapie onder begeleiding van een fysiotherapeut een effectieve oefening zijn om de symptomen te verminderen en de loopafstand te vergroten. Looptherapie omvat een gestructureerd oefenprogramma dat gericht is op het verbeteren van de loopprestaties. Naast looptherapie zijn er ook andere oefeningen die kunnen helpen bij het beheersen van etalagebenen.

Hier zijn enkele voorbeelden:

Wandelen: Regelmatig wandelen is een goede oefening voor mensen met etalagebenen. Begin met korte afstanden en bouw geleidelijk aan op. Probeer te wandelen totdat je milde symptomen ervaart, zoals pijn of kramp, en stop dan om te rusten. Ga dan weer verder zodra de symptomen zijn afgenomen. Dit proces van lopen en rusten kan helpen om de loopafstand te vergroten.

Fietsen: Fietsen is een andere effectieve oefening voor mensen met etalagebenen. Fietsen is over het algemeen minder belastend voor de benen dan lopen. Probeer regelmatig te fietsen op een vlakke ondergrond of op een hometrainer om de bloedcirculatie in de benen te verbeteren.

Zwemmen: Zwemmen is een vorm van oefening die weinig impact heeft op de gewrichten en spieren. Het kan helpen om de spieren in de benen te versterken en de bloedcirculatie te verbeteren. Probeer regelmatig te zwemmen of doe wateraerobics om de symptomen van etalagebenen te verminderen.

Krachtoefeningen: Het versterken van de spieren in de benen kan de algehele functie en doorbloeding verbeteren. Voer oefeningen uit zoals squats, lunges, beenkrullen en kuitversterkende oefeningen. Het is raadzaam om deze oefeningen onder begeleiding van een fysiotherapeut uit te voeren om ervoor te zorgen dat de juiste techniek wordt gebruikt en om blessures te voorkomen.

Oefeningen voor etalagebenen zullen geleidelijk moeten worden opgebouwd en onder begeleiding van een professionele zorgverlener moeten worden uitgevoerd. Een fysiotherapeut kan een op maat gemaakt oefenprogramma voorstellen dat past bij jouw individuele behoeften en mogelijkheden.

Het doel van de behandeling is het verlichten van symptomen, het verbeteren van de loopafstand en het verminderen van complicaties.

Behandeling bij VitiFysio

De behandeling van etalagebenen vereist vaak een combinatie van verschillende therapieën. Werk met of kies een medisch professional om de juiste behandeling te vinden voor uw individuele situatie.

Ondervindt u hinder van etalagebenen of twijfelt u of heeft u vragen over uw klacht(en) en wilt u dat er nader onderzoek wordt gedaan, neem dan contact op via onderstaande “JA IK WIL EEN AFSPRAAK” knop. De fysiotherapeut zal dan samen met u, tijdens uw eerste consult, indien nodig een behandelplan maken.

Dit behandelplan kan bestaan uit:

Blijf niet met uw klachten rondlopen want het kan zomaar zijn dat uw klachten verergeren of dat u er langer over gaat doen om te herstellen. Neem uw klachten serieus en raadpleeg uw fysiotherapeut of huisarts.

Met vriendelijk groet,
Fysiotherapie VitiFysio Venlo
Vitisha Thakoersingh Fysiotherapeut

JA, IK WIL EEN AFSPRAAK!